Περιεχόμενο του μαθήματος. Ενότητα 1

Το δικαίωμα στην ιδιωτική ζωή αποτελεί προϋπόθεση για την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας, όπως αναφέρεται στο άρθρο 22 της UDHR:

«Καθένας, ως μέλος της κοινωνίας, έχει δικαίωμα στην κοινωνική ασφάλιση και δικαιούται να πραγματοποιήσει, μέσω της εθνικής προσπάθειας και της διεθνούς συνεργασίας και σύμφωνα με την οργάνωση και τους πόρους κάθε κράτους, τα απαραίτητα οικονομικά, κοινωνικά και πολιτιστικά δικαιώματα για την αξιοπρέπειά του και την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του»^[1].

Ορισμένα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως η Γερμανία ή η Ολλανδία, αναγνωρίζουν συγκεκριμένα το δικαίωμα στην προσωπικότητα στα αντίστοιχα συντάγματά τους, για παράδειγμα το Άρθρο 2 του γερμανικού συντάγματος ορίζει:

«(1) Κάθε άτομο έχει δικαίωμα στην ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του, εφόσον δεν παραβιάζει τα δικαιώματα των άλλων ή δεν προσβάλλει τη συνταγματική τάξη ή τον ηθικό νόμο».^[2]

Άλλα κράτη όπως η Γαλλία επέλεξαν διαφορετικά μέσα στη δικαιοδοσία τους για να προστατεύσουν την ανάπτυξη της προσωπικότητας.

Ωστόσο, όλοι μοιράζονται μια γενική αντίληψη για τη σημασία της προσωπικότητας, την προστασία της και την εγγενή της σχέση με την ιδιωτική ζωή. Χωρίς την προστασία της ιδιωτικής ζωής, ένας άνθρωπος δεν μπορεί να αναπτυχθεί και να ζήσει ελεύθερα.